HET ROMEINSE RIJK
Het Imperium Romanum was een enorm rijk van Groot-Brittannië tot aan Irak. De Germanen die Germaanse talen spraken, woonden in Germanië en leefden van landbouw en veeteelt. Julius Caesar gaf hun als eerste de naam 'Germanen'. Na het gevecht met de Germanen in het Teutoburgerwoud zagen de Romeinen in dat dit volk onoverwinnelijk was en ze het Romeinse Rijk niet konden uitbreiden.
Keizer Tiberius Claudius (° 10 v.Chr)
In 47 n. Chr. had keizer Tiberius Claudius daarom besloten dat de Limes Germanicus de grens werd tussen het Romeinse Rijk en Germania. Deze grens liep ongeveer gelijk met de Rijn. De Romeinen wilden in onze streken (de Lage Landen) vrede stichten en beschaving brengen: Augustus voerde de Pax Romana in. Er waren goede soldaten aan de grenzen nodig om de vrede en rust te bewaren in het Romeinse Rijk. Op de oevers van deze rivier bouwden de Romeinen forten, ook wel Castella genoemd, om de grens goed te bewaken. Vanuit de wachttorens communiceerden de soldaten met elkaar door op een hoorn te blazen of rooksignalen door te geven.
Toen Augustus in 27 v.Chr. aan de macht kwam, begon de Pax Romana, de Romeinse Vrede
De Limes was een actieve grensstreek waar de Romeinen met andere buurvolkeren ruilhandel voerden in luxeproducten. Er heerste een welvarende economie in het Romeinse Rijk. Ze hadden een goede band met de Friezen die aan de Romeinen zuivelproducten verkochten. De Romeinen lieten steeds vaker Gallo-Romeinse volkeren, d.i. Germaanse volkeren waarmee ze bevriend waren, de grenzen bewaken. Zelf hadden ze te weinig soldaten.
De Limes Germanicus hield stand tot 250 n. Chr., totdat de Germanen het Romeinse Rijk binnenvielen om economische reden: ze wilden hun deel opeisen van de rijkdommen in het Romeinse Rijk die voor het grijpen lagen. Ze werden namelijk verleid tot de vruchtbare landbouwgebieden van het politiek verzwakte West-Romeinse Rijk.
In het Verre Oosten sloegen Germaanse stammen, met name de Hunnen, op de vlucht. Zij trokken in de 5de eeuw Europa binnen. Zij onderwierpen de Ostrogoten, verdreven de Visigoten en andere Germaanse stammen, die massaal en in paniek het reeds politiek verzwakte West-Romeinse Rijk invluchtten en het door de resulterende chaos nog meer verzwakten.
Andere Germaanse stammen, o.a. de Alemannen (Alamannen), de Franken en de Saksen, die bedreigd werden door de Hunnen, sloten zich bij hen aan.
Bijgevolg werden grotere federaties van Germaanse stammen gevormd. De Alemannen (Alamannen), de Franken en de Saksen sloten zich aan bij de Hunnen elk op hun grondgebied: de Alemannen (Alamannen) in het zuiden van Duitsland, de Franken in het Rijnland, Westfalen en Oost-Nederland en de Saksen in het noorden van Duitsland.
De Germanen waren dus op zoek naar vruchtbare landbouwgronden in het West-Romeinse Rijk, wilden gewassen telen en vee hoeden. Ze wilden een sedentair volk zijn dat leefde van landbouw en veeteelt.
In de 5de eeuw stagneerde de economische bloei in het West-Romeinse Rijk omwille van de Germaanse invallen en onderlinge burgeroorlogen. Het Romeinse Rijk bleef niet dat bloeiend wereldrijk dat het eertijds was, omdat de Romeinse opperbevelhebbers onvoldoende soldaten hadden en omdat het oppergezag van Rome niet meer kon voorzien in de basisbehoeften van de honderdduizenden, Romeinse soldaten, die bivakkeerden in de legerkampen die de grenzen van het West-Romeinse Rijk beschermden.
Er was te weinig proviand, te weinig soldij om al die Romeinse militairen te betalen en er waren onvoldoende wapens.
